λοχευτικός

λοχευτικός, -ή, -όν (Α)

το θηλ. ως ουσ. ἡ λοχευτική

η μαία, αυτή που εκμαιεύει («λοχευτικὴ τῶν γενεσιουργῶν λόγων», Πρόκλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < *λοχευτής (< λοχεύω)].